Iedere maandagochtend ontvang ik van mijn lieftallige Antilliaanse vriendin een appje met de woorden: Bon Siman.

De letterlijke vertaling is “goede week”, vaak wordt er meer bedoelt "een gezegende week gewenst".

Het berichtje wordt gestuurd naar de naasten en geliefden om de persoon heen.

 

Weetje wat ik hier nou zo mooi aan vind; je hebt geen idee wat iemand vorige week of afgelopen weekend hebt meegemaakt.

Ieder huisje heeft zijn kruisje en een heel simpel berichtje kan iemand weer de moed geven om te starten met hoop en een betere week.

Je kunt iemand zoveel moed en hoop geven, door een paar simpele woorden of juist door gewoon even aan iemand te denken.

Ik vind het gewoon mooi om te zien dat er gedacht wordt aan de medemens.

 

In deze tijd zijn mensen vaak alleen maar met zichzelf bezig. En nu mag je denken dat je dat zelf niet doet maar geloof me ook jij hebt je egoïstische momenten en dat je misschien wel denkt waarom hebben zij wel zoveel geluk en ik minder?

Dit is helemaal niet erg en ook heel normaal dit komt door de battle tussen de goede en de slechte wolf in jou. (mocht je dit niet kennen het is een verhaal van een oude Cherokee)

 

De truc is om balans te vinden tussen het goede en het slechte in jezelf.

Misschien krijg je soms bepaalde afgunst gevoelens of negatieve gevoelens in het algemeen. Probeer ieder mens in zijn waarde te laten en ook al voel je een negatieve gedachte/gevoel, zorg dat er een positieve gedachte/gevoel tegenover staat zodat je jezelf niet laat afdwalen met negativiteit.

 

Waarom kunnen we elkaar niet meer het allerbeste gunnen? Want het wordt misschien wel gezegd: “ik wens je het allerbeste”, maar de vraag is of het nog wel daadwerkelijk gemeend is.

Ik hoop oprecht dat door alles wat er nu in onze wereld speelt dat dit de mens dichter naar elkaar toe brengt, dat we liever zijn voor elkaar. En vooral dat we elkaar het gevoel geven dat we aan elkaar denken.

 

Dus voor iedereen die deze blog leest:

Lieve mensen, Bon Siman!

 

Liefs, Char♡