Ik zal het nooit meer vergeten, de eerste keer dat ik hem zag lopen op het schoolplein.

Zo zelfverzekerd, zo trots maar totaal niet arrogant. Op de middelbare school zit je midden in je puberteit en ben je vooral bezig met wat andere van je denken maar hij niet. Hij had zijn eigen kledingstijl en hij wist precies wat hij wou. Ik vond hem tof, juist omdat hij zo zichzelf was. We raakten bevriend en er was een aantrekkingskracht tussen ons maar ik wilde hier niets van weten. Hij had een vriendin en ik wilde alleen vrienden zijn. Toen was er een feest op school het Sterrenfestival, hij vroeg of ik ook ging. Die avond veranderde alles even, of het door al die sterren kwam? Geen idee!

Na het sterrenfestival heb ik het gelaten en waarschijnlijk dacht hij er ook zo over want uiteindelijk zeiden we niet meer tegen elkaar dan hallo.

 

4 jaar later op de herdenking van een overleden vriend kwam ik hem weer tegen. Ik had destijds een vriendje en ik was samen met hem daar. Uiteindelijk besloten we met de vriendengroep een beetje te gaan chillen en te voetballen. Toen de bal wat verder van de groep werd geschoten rende hij me achterna. “Wa moet je met die boer? Hij past nie bij je Char”.  Ik was zo beledigd, waar bemoeide hij zich mee?!

Een aantal maanden later was ik weer vrijgezel en stond ik met mijn vriendin te wachten bij de hockeyvelden op een vriend van ons want we zouden samen gaan stappen in Duitsland. Hij belde dat hij iets later was maar dat hij een verrassing voor mij had. Mijn vriendin en ik waren enorm benieuwd! Ineens komt er een onbekende Renault Clio (helemaal uitgebouwd) aanrijden en parkeert naast ons. Mijn vriendin en ik kijken verbaasd naar die auto.

 

Nee!! Die vriend van ons had HEM mee genomen, wtf?! We stapten uit en hij gaf me meteen een knuffel en vroeg: “Hedde nu eindelijk oe verstand teruggekregen?” Ik gaf hem een por en zei dat hij normaal moest doen. Die avond zijn we met zijn vieren gaan stappen in Duitsland en hij bleef maar zeggen dat hij me echt leuk vond en dat ik hem een kans moest geven, maar ik was net vrijgezel en ik zat er helemaal niet op te wachten.

Nou geloof me, als een jongen echt voor je wilt gaan dan doet hij alles voor je. Die stoere zelfverzekerde jongen van de middelbare school veranderde in een hele lieve zorgzame jongen die alles voor mij over had.

Natuurlijk kon ik het niet weerstaan en kreeg ik een relatie met hem. We hadden zo enorm veel leuke tijden!

 

Hij nam de tijd om mij volledig te leren kennen, hij kon iedere moodswing van mij, hij was mijn grootste fan en steunde mij dan ook in alles.

Hij was precies zo zoals je in films ziet hoe een vriendje is. Maar het ging mis.. het ging gigantisch mis. Zoals ik net al zei was ik pas vrijgezel en helemaal niet klaar voor een nieuwe relatie.

Ik gaf hem de schuld, ik vond dat hij mij had gepusht om zo snel verder te gaan. (wat helemaal niet door hem kwam) Ik was in de war en ik wist niet wat ik moest doen. Ik wilde hem zo graag een kans geven omdat ik er steeds meer achter kwam dat hij het zo goed met me voor had, maar ik kon het niet.

 

Uiteindelijk bleef ik het proberen en dit heeft in totaal 3 jaar geduurd maar doordat ik zo een muur om mij heen bouwde kon het geen standhouden. Hij maakte 10 stappen vooruit en ik maakte er 5 achteruit. Ik heb er heel veel spijt van gehad, dat ik niet sterk genoeg was om aan te geven dat ik er echt nog niet klaar voor was want dat had mij maar vooral ook hem heel veel verdriet gespaard.

 

Terwijl hij mij heel veel wijze levenslessen heeft geleerd en oprecht in mij geloofde. Ik ben heel dankbaar dat hij in mijn leven is gekomen en dat hij een positieve bijdrage heeft geleverd aan mijn ontwikkeling.

 

En wat ik met deze blog wil meegeven is: volg altijd je eigen gevoel! Als je denkt dat je niet klaar bent voor een relatie of voor een volgende stap forceer het dan niet.

Je maakt er uiteindelijk meer kapot mee dan je lief is.

Kies altijd voor jezelf en je kunt iemand pas echt liefde geven als jij zelf genoeg liefde voor jezelf hebt. Neem je tijd om te genezen van een breuk, want alleen dan kan je echt openstaan voor iets nieuws.

 

En ja, natuurlijk is je jeugdliefde iemand die je niet snel zult vergeten. Maar koester de herinneringen en blijf vooral altijd respect tonen naar de personen met wie je een verleden hebt gedeeld.

 

Liefs, Char♡